در حالی که بسیاری از نمونه‌ها به خوبی حفظ نشدند و تنها قسمت خاردار بیرونی آنها قابل‌مشاهده است، برخی دیگر آثاری از قسمت‌های خاردار در خود دارند، از جمله یک پای عضلانی در قسمت زیرین. 

دکتر لوک پَری، از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه آکسفورد گفت: «بین موارد نادری که ما برای شروع این فسیل را داشتیم، چند فسیل بکر حفظ‌شده وجود دارد که حین حفظ شدن، خیلی از بین نرفتند.» 

پَری و همکارانش در مجله علم (Science) گزارش کردند که آن‌ها ردپاهایی از لوله‌های کوچک را داخل ستون فقرات پیدا کردند که نشان می‌دهد این خارها زمانی حاوی برجستگی‌های میکروسکوپی به نام میکروویلی بوده‌اند. به گفته محققان، اینها ماده‌ای به نام کیتین ترشح می‌کنند که خودشان ستون فقرات را شکل می‌دهد. 

محققان معتقدند این موجود حلزون‌مانند خاردار قبل از تکامل نرم‌تنان تکامل یافته است. در نتیجه، آن‌ها می‌گویند این موجود می‌تواند به روشن کردن شکل ظاهری اجداد اولیه نرم‌تنان کمک کند؛ یک معمای دیرینه با توجه به تنوع بسیار زیاد نرم‌تنان و شمار کمی از فسیل‌های نرم‌تنان اولیه. 

در حالی که تصور می‌شود آخرین اجداد مشترک همه نرم‌تن‌ها یک پوسته واحد داشته، پری می‌گوید فسیل‌های جدید یک نمای بیرونی خاردار دارند که حتی زودتر سر از درخت خانوادگی درآورده است: «فسیل جدید یک تکه دیگر از پازل است زیرا به ما نشان می‌دهد نرم‌تنان قبل از اینکه پوسته‌ای را تکامل دهند، چه شکلی بودند.» 

به گفته او، خارها متعاقباً در شاخه‌ای از درخت خانوادگی نرم‌تنان گم شدند که سبب پیدایش موجوداتی مانند صدف، حلزون و اختاپوس شد، اما در شاخه‌ای باقی ماند که سبب پیدایش سایر نرم‌تنان از جمله کیتون‌ها/گهواره‌های دریایی شد (نرم‌تنان دریایی که خارهایی پر از زیست‌کانی دارند). 

دکتر مارتین اسمیت از دانشگاه دورهام که در این تحقیق دخالتی نداشته، از این کشف استقبال کرده و گفته: «در آغاز ممکن است اهمیت این پنکیک خاردار را نادیده گرفته باشم.» او با یادآوری این که بقایایی شبیه خارهای مخروطی در دیگر رسوبات دیده، گفت: «اگر بتوانیم این [ویژگی‌ها] را در مجموعه‌های ریزفسیلی موجود تشخیص دهیم، شاید بتوانیم زمان‌بندی تکامل نرم‌تنان اولیه را با وضوح بسیار درک کنیم.»

مترجم: زهرا ذوالقدر