انحراف از همین جا شروع می‌شود. هنر این است که از طریق اقدامات نرم ،تبلیغات و روشن گری مردم مان را به سمتی ببریم که خودشان باور داشته باشند خوب عمل کرده ایم.مثلا هنگام دادن رای بر اساس باورهایشان رایی بدهند که حکومت نیز به آن معتقد است. ولی اگر نتوانستیم مردم را اقناع کنیم، «حق تحمیل نظر و سیاست های خود رانداریم». این یک قائده کلی درمورد حکمرانی خوب است. در دهه های گذشته رؤسای دولت ها در مناطق مختلف جهان می‌توانستند بر افکار مردمشان حسب آگاهی محدودی که داشتند به شکل یکطرفه حکومت کنند. ولی در دوره امروز که فضای مجازی امده و به شکل چشمگیری توسعه پیدا کرده و مع الواسطه آن پیر و جوان جامعه به اطلاعات وسیعی دسترسی دارند، طبیعی است که آگاهی مردم افزایش و متعاقب آن وفق مقایسه ای که بین خود و سایر جوامع می‌کنند به شکل طبیعی مطالباتشان افزایش می یابد.

لذا حکومت‌ها ملزم به رعایت بیشتر مطالبات جامعه است. بسیاری از رویکردها و سیاستهای داخلی وخارجی ایران منبعث از شرایط حاکم برجهان قبل از انقلاب در جریان دنیای دو قطبی بوده است. نوع تعامل بین کشورها و قدرت‌ها متفاوت بود. دنیای امروز با دیروز شبیه هم نیست؛ سیاست هایی که در سال های ابتدایی انقلاب در کشور اتخاذ شد، متاثر از شرایط آن روز دنیا وجنگ با عراق بود و میان آن مردمی که انقلاب کرده بودند طرفدار داشت.

نمی توانیم نسبت به تحولات رخ داده در سطح دنیا طی چهل سال گذشته بی تفاوت باشیم/

سیاستهای حکمرانی نیاز به تجدید نظر دارد/

اگردر حکمرانی تجدید نظر و براساس مطالبات مردم اصلاحات صورت نگیرد، نتیجه اش افزایش نارضایتی‌می شود/

فقط مردم را سر صندوق رأی نمی‌توانیم بخواهیم/

رئیس دفتر سیاسی حزب اعتدال و توسعه اضافه کرد: طی این دهه ها روابط بین قدرت‌ها در دنیا تغییر کرد. کلا دوران جنگ سرد تمام شده است. دو قطبی در دنیا فرو ریخته است. شرایط منطقه هم نسبت به ۴۰ سال گذشته تغییر زیادی پیدا کرده است.  حتی می توانیم بگوییم که خاورمیانه از دو هفته قبل تا امروز هم دستخوش تغییرات بسیاری شده است. روابط فیمابین کشورهای مختلف که تا دیروز به شکل صفر و یک بر اساس این بود که یا دوست اند یا دشمن ، به گونه ای تغییر کرده که بر اشتراکاتشان تمرکز و همکاری می‌کنند و اختلافات اساسی خود را کنار می‌گذارند و بر مباحثی که می‌توانند با یکدیگر تفاهم کنند کار می کنند. اینطور نیست که دنیای امروز با دیروز شبیه باشد. از جهان و منطقه به داخل کشور بیاییم. آقای مهندس باهنر اشاره کردند که بیش از ۷۰ درصد مردمی که روی آن‌ها حکمرانی می‌کنیم کسانی هستند که انقلاب را ندیده اند. قبل از انقلاب را درک نکرده اند. در صورتی که نوع حکمرانی و سیاست‌ها باید بر اساس مطالبات امروز جامعه باشد. نسل های بعد از انقلاب مطالباتی دارند و مطالبات آنها باید در سیاستهای حکمرانی لحاظ شود و اگر نادیده گفته شوند موجب شکاف و نارضایتی میشود.

فقط مردم را برای صندوق رأی نمی‌توانیم بخواهیم؛ شرایط و معادلات جهان و منطقه تغییر کرده  است، بالطبع روابط بین قدرت‌های بزرگ هم تغییر کرده و منطقه هم تغییر کرده و با تغییرنسل و افزایش آگاهی مطالبات مردم ما هم تغییر کرده است؛ پس سیاستهای حکمرانی نیاز به تجدید نظر دارد. اگردر حکمرانی تجدید نظر و براساس مطالبات مردم اصلاحات صورت نگیرد، نتیجه اش افزایش نارضایتی‌می شود. به نظرم باید گوش شنوا داشته باشیم و ببینیم مردم چه می‌خواهند. فقط مردم را سر صندوق رای نمی‌توانیم بخواهیم. باید مردم را برای همه وقت بخواهیم. این که در جریان انتخابات اخیر نهایت تلاش شد تا اکثریت ایرانیان مشارکت کنند و نهایتا نزدیک به ۵۰ درصد مردم رای دادند نشان از لزوم بررسی جدی سیاست ها است.

مشکل این است که متاسفانه اقلیتی در کشور و عرصه سیاسی حضور دارند که در انتخابات اخیر شکست خوردند اما تلاش میکنند همان سیاست های تندی که مردم به آن‌ها رای ندادند را به دولت آقای پزشکیان تحمیل کنند. نمونه اش همین قانون عفاف و حجاب است؛  اجرا نشده اسباب نارضایتی گسترده و واکنش های منفی شد. این که چند ماه است بحث رفع فیلترینگ مطرح شده و برخی از اعضای حقیقی شورای عالی فضای مجازی مانع می‌شوند خود نشانگر این گفته است. این‌ها همان کسانی هستند که وفق تفکر رادیکال نتوانستند رأی مردم را کسب کنند. لذا به نظر میرسد که بخش مهمی از این نارضایتی را باید در این فشارهای گروه طلبانه جستجو کرد.

یکی دیگر از مشکلات فعلی کشور «مدل تفکیک قوا» است/

 زمانی بود که آنچه تلویزیون از جلسه هفتگی شورای قوه قضائیه با حضور رئیس دستگاه قضا منتشر می کرد، علیه برجام و سیاست خارجی بود/

نمایندگان مجلس ۴ سال تمام در کارهای دولت دخالت می کنند؛ وظیفه نمایندگان قانون گذاری است، اما در انتصاب بخشدار در فلان روستا تا انتصاب معاونین وزرا ، مدیران کل و خیلی امور دیگر که مرتبط با حیطه وظایفشان نیست مداخله می کنند/

«وقت آن رسیده تا شجاعت تجدید نظر دربرخی از سیاست هایمان را داشته باشیم.»/

نمی‌توانیم در حوزه های مربوط به مردم و حکمرانی صرفا با سیاست هایی که ناموفق بودند ادامه دهیم/

سرپرست نهاد ریاست جمهوری در دولت دوازدهم اشاره کرد: یکی دیگر از مشکلات فعلی کشور مدل تفکیک قوا است. یک زمانی بود که آنچه تلویزیون از جلسه هفتگی شورای قوه قضائیه با حضور رئیس دستگاه قضا منتشر می کرد، علیه برجام و سیاست خارجی بود. یک مرتبه از فردی از اعضای آن جلسه سوال کردم که شما فقط درمورد مسائل سیاست خارجی، برجام و هسته ای در جلسه صحبت می‌کنید؟ گفت خیر درمورد خیلی از مسائل دیگر حرف می‌زنیم. گفتم آن چیزی که در بیرون اشاعه می شود صرفا این موضوعات است. درباره مجلس که این دخالت ها بسیار است. اگر یکی از اعضای دولت بخواهد در کوچکترین امور مرتبط با مجلس شورای اسلامی دخالت کند، خیلی به نمایندگان قوه مقننه بر می خورد. اما خودشان تمام ۴ سال در کارهای دولت دخالت می کنند. وظیفه نمایندگان قانون گذاری است، اما در انتصاب بخشدار در فلان روستا تا انتصاب معاونین وزرا ، مدیران کل و خیلی امور دیگر که مرتبط با حیطه وظایفشان نیست مداخله می کنند.

«وقت آن رسیده تا شجاعت تجدید نظر دربرخی از سیاست هایمان را داشته باشیم.» ما نمی‌توانیم در حوزه های مربوط به مردم و حکمرانی صرفا با سیاست هایی که ناموفق بودند ادامه دهیم؛ فارغ از انکه این سیاست ها ممکن است در زمان گذشته درست بوده باشد ولی بعد از سال‌های طولانی و تغییر نسل و مطالبات، نیاز به اصلاح و تغییر داشته باشند. لذا نباید نسبت به بررسی و تجدید نظر آنها تردید داشته باشیم. مطابق قانون اساسی غیر از اصولی که به جمهوریت و اسلامیت نظام مربوط است سایر اصول قابل تجدید نظر است. درمورد آن‌ها صحبت نمی‌کنم. درمورد سیاست هایی صحبت می‌کنم که خیلی های آن را قبول داریم ولی در عمل آن‌ها را در درجه دوم و سوم گذاشته ایم.

باید مشخص کنیم که اولویت اصلی ما چیست و دکترین خود را تعریف کنیم/

ممکن است برخی از مسائل که مطلوب ما هم هست و از اولویت  کمتری برخوردار است  را فدای اولویت اصلی کنیم/

در موضوع ساختارهای اجرایی، ضروری است مسئولیت و اختیارات یک جا جمع شود/

وزیر اسبق ارتباطات اضافه کرد:  باید مشخص کنیم که اولویت ما چیست و دکترین خود را تعریف کنیم؛ در موضوع ساختارهای اجرایی، ضروری است مسئولیت و اختیارات یک جا جمع شود. این مهم موضوع جدیدی نیست و محور اصلی در تمام متون حکمرانی دنیا است. اگر برای یک شهر کوچک یک شهردار انتخاب می‌کنید ضروری است اختیارات و مسئولیت اجرایی به شکل متمرکز در ید این شهردار باشد. نمی‌شود به او مسئولیت دهید و اختیارات را به مسئول دیگری بسپارید. پس  بایددر حدی از او مسئولیت بخواهیم که اختیار دارد.

 موضوعی مطرح شد که به نظرم می شود بر روی آن بیشتر وقت بگذاریم؛ موضوع «دکترین نظام». با اینکه مطلوب ما ایرانیان این است همه موضوعات خوب و مطلوب را جملگی و یکجا داشته باشیم، اما باید مشخص کنیم که «اولویت اصلی کشور» چیست و «دکترین» خود را تعریف کنیم. ممکن است برخی از مسائل که مطلوب ما هم هست و از اولویت  کمتری برخوردار است  را فدای اولویت اصلی کنیم. این اصل مهم در برنامه ریزی توسعه است. اگر به سخنرانی‌های مقام معظم رهبری و شعارهایی که ایشان در طی ۲۰ و خرده ای سال گذشته برای کشور تعیین کردند برگردیم، محور آنها «اقتصاد» است.

موضوع «معیشت و اقتصاد» موضوع محوری است و قابل مقایسه با سایر متغیر ها نیست/

آیا کشوری در شرایط درگیری، تنش و حالت امنیتی می‌تواند توسعه یافته شود؟/

کشور اگر امنیتی شود، سرمایه در آن نمی‌آید/

حتی فرمایشات ایشان در سه چهار سال گذشته مربوط به نارسایی های اقتصاد و لزوم مرتفع ساختن انها است. پس در راس نظام، به این مهم که موضوع اول کشور بحث اقتصادی است رسیدند. دکترین کشور ما بیش از هر چیزی مدل سیاست خارجی را تحت تاثیر قرار می دهد تقریبا هنگامی که هر گروهی با هر نیتی نظر سنجی و پیمایش های مختلف انجام می دهد، می بینیم که موضوع «معیشت و اقتصاد» موضوع محوری است و قابل مقایسه با سایر متغیر ها نیست. نمی‌خواهم به بقیه مسائل بی اعتنایی کنم. به دنبال این هستم که تاکید کنم خواسته حال حاضر حاکمیت و مردم چیست. اگر این را روشن کنیم و دکترین کشور را روی این موضوع متمرکز کنیم، طی مسیر سهل می‌شود. دکترین کشور ما بیش از هر چیزی مدل سیاست خارجی، مقاومت و مسائل از این جنس را تحت تاثیر قرار می دهد. وقتی با آمریکا در تنش و درگیری دائمی باشیم طبیعتاً این یک نوع سیاست خارجی است. ما وقتی مسئله حمایت از تمام گروه‌های آزادی بخش را به عنوان هدف راهبردی قرار می‌دهیم، نمی توانیم از روابط با کشورهای جهان در راستای توسعه کشور بهره لازم را ببریم. بسیاری از کشورها روابطشان با دیگر کشورها وقدرت‌ها را با در نظر گرفتن اصل تامین منافع ملی اشان تنظیم می کنند. ممکن است کمک هایی به گروه‌های آزادی بخش انجام دهند اما مراقبت میکنندکه این کمک ها روابطشان را تحت تاثیر قرار ندهد. همینک به مطالعات رجوع کنیم؛ مطالعاتی که هم در داخل کشور و هم در بسیاری از کشورها صورت گرفته؛ آیا کشوری در شرایط درگیری، تنش و حالت امنیتی می‌تواند توسعه یافته شود؟ اقتصادش توانایی بزرگ شدن دارد؟ پاسخش خیلی روشن است. کشور اگر امنیتی شود، سرمایه در آن نمی‌آید. نه تنها سرمایه گذار خارجی نمی اید، ایرانی هایی که خارج از کشور هستند هم نمی ایند.

واعظی در ادامه افزود: تصمیمات و سیاست ها در عصر امروز سیال است و در رابطه با اینده جامعه نمی توان یک تصمیم را الی الابد اتخاذ نمود. وقتی مولفه‌های مختلف در موضوع دخیل هستند، نیازمند این است که کشورها بر اساس منافع ملی و متغیرهای امنیت ملی خودشان تصمیم گیری یا تجدید نظر کنند و نهایتا سیاست‌های درست را انتخاب کنند و در حال حاضر که شرایط در حال تغییر است، به عنوان یک کشور قدرتمند در منطقه ایفای نقش کند. عده ای  می‌گویند حالا که سوریه سقوط کرده است، ایران ضعیف شده است؛ من با این رویکرد مخالفم چون مؤلفه های قدرت ایران متعدد و در داخل ایران است. قدرت‌ ایران معلول سقوط دولت سوریه یا کشورهای دیگر نیست. موضوعات متعددی هستند که قدرت سخت و نرم ما را تامین می‌کنند. لذا اگر به موقع، قبل از این که سیاستی بر ما تحمیل شود سیاست درست و هوشمندانه را انتخاب کنیم، قطعا می‌توانیم به عنوان یک بازیگر قدرتمند در نظم جدید منطقه نقش تعیین کننده داشته باشیم.