کاترین اشتون، دیپلمات بریتانیایی که در به عنوان مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۳ یعنی زمانی که توافق موقت با ایران به امضا رسید، مسئول انجام مذاکرات هسته‌ای بود، از نزدیک و در پشت میز مذاکره با آقای جلیلی و آقای ظریف کار کرده است. به گفته وی، به نظر می‌رسید که مهمترین دغدغه جلیلی "تداوم یافتن مذاکرات و در عین حال اطمینان از عدم دستیابی به هیچ گونه پیشرفت یا نتیجه‌ای بود.» به گفته اشتون، اما ظریف «فهمی به مراتب بهتر از ایالات متحده و اروپا داشت و دارای اراده‌ای برای تضمین آینده ایران در منطقه بود.»