می‌توان گفت بازیگری حرفه‌ای نوعی دیوانگی است – بازیگر‌ها پول می‌گیرند تا مانند کس دیگری لباس بپوشند، صحبت و رفتار کنند و همینطور از روی متن از قبل نوشته شده‌ای بخوانند و به خواست نوعی عروسک گردان مستبد (کارگردان) کار‌هایی را انجام دهند؛ و همه‌ی این‌ها هم برای سرگرم کردن تماشاگران انجام می‌گیرد. از هر زاویه‌ای که به آن نگاه کنید واقعاً عجیب است. البته که برای اغلب بازیگران صرفاً یک شغل است و آنها در پایان روز به خانه بازمی گردند و زندگی عادی خود را از سر می‌گیرند. برای بازیگران سبک متد اکتینگ، اما اندکی پیچیده‌تر است. بسیاری از بازیگران این سبک دوست دارند در طول مدت فیلمبرداری حتی در پشت دوربین هم در نقش خود باقی بمانند، اما در هر حال، با فرا رسیدن پایان فیلمبرداری، وقت بازگشت به خود قدیمی و عادی است. اغلب بازیگران سبک متد اکتینگ در بیشتر موارد می‌توانند این تصمیم را که برای چند هفته شخص دیگری باشند را تحت کنترل نگه دارند. اما همه چیز زمانی نگران کننده می‌شود که خود واقعی شان را فراموش کنند و واقعاً در جلد آن شخصیت فرو روند.