مهدی سلیمانیه، جامعهشناس میگوید: بعد از انقلاب فرهنگی اول، انقلاب فرهنگی از دوره احمدینژاد شدت بیشتری به خود گرفته و به سمت خالصسازی دانشگاهها حرکت میکند. خالصسازی سه مکانیسم دارد: کنترل شدید ورودیها (از بعد از احمدینژاد هیچ استقلال رأی یا عدم تبعیتی تحمل نمیشود)؛ کنترل اعضای هیأت علمی از طریق سیستم ارتقا و تبدیل وضعیت؛ و در نهایت اخراج اساتیدی که با سیستم تفاوت رأی و نظر دارند.